Wszyscy członkowie Kościoła jesteśmy „świętymi” grzesznikami, bo Kościół jest Święty, skoro Jego Głową Jest Jezus Chrystus - Bóg w Trójcy Jedyny

Uroczystość Wszystkich Świętych skłania do nadziei. Nadzieja zwalcza zwątpienie prowadzące do rozpaczy.

Wszyscy chrześcijanie uznajemy Biblię za Słowo Boże, ale interpretacja Biblii, zgodna z Bożym Zamysłem, stanowi dla nas wszystkich problem. Problem ten trwa tysiąclecia. W czasach Jezusa z interpretacją Biblii zmagali się Uczeni w Piśmie. Uczeni w Piśmie i faryzeusze często nie potrafili odczytać prawidłowo, zgodnie z duchem, wymogów zawartych w Prawie. W miarę upływu wieków Chrześcijanie i Żydzi poznają wolę Boga zawartą w Piśmie coraz lepiej. Znając wcześniejsze interpretacje stale je poprawiają, by pasowały do aktualnie ustalonej wiedzy o Bogu, ducha czasów.

Niestety pycha nadal powoduje, że nie potrafimy się pogodzić i zjednoczyć zgodnie z modlitwą Jezusa: „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał”. Jeśli już twierdzimy, że dla największych kościołów nie ma różnic dogmatycznych, zatwardziałość ich członków, utwierdzana przez wieki, wciąż uniemożliwia zjednoczenie w przyjęciu prawdy.

Nie pamiętamy, że Bóg jest prawdą, uważamy, że mamy swoją lepszą prawdę. Prawda zawsze jest tylko jedna i nie jest naszą własnością.

Jest właściwością samego Boga. Nie ma zgody w drobiazgach nawet w obrębie małych wspólnot. Może się mylę, ale wydaje mi się, że im mniejsze grupki, tym trudniej jest im się zjednoczyć, za to bardzo łatwo podzielić kłótnią o nieistotne drobiazgi.

Winien jest punkt widzenia. Walczę z błędami swego punktu widzenia odkąd zrozumiałem, że u niektórych ludzi horyzonty myślowe zawężają się do punktu i wtedy zdecydowanie twierdzą: „taki jest mój punkt widzenia”! Niestety, bardzo często „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”.

Wielka szkoda, że mimo różnych czczych deklaracji, wszyscy nadal, jako ogromna zbiorowość podzielonych Chrześcijan, lekceważymy Bożą Wolę! Każdy z nas chce się jednoczyć, byle to nastąpiło dokładnie z jego niewyważonymi poglądami. Nie będzie zjednoczenia, dopóki nie uznamy, że ma się ono odbyć zgodnie z Bożą Wolą przekazywaną nam nieustannie przez Ducha Świętego! Nasza wola musi być zawsze zgodna z Prawdą, czyli podporządkowana Bogu, w tak ważnych sprawach nie może być samowolą ani kierowana opiniami ludzi.

Apostołowie zebrani w Wieczerniku uzyskali szczególny Dar rozumienia Pisma podczas Zesłania Ducha Świętego. W miarę rozwoju Kościoła pojawiały się kolejne problemy, które Duch Święty pomógł rozwiązać. Jeden z kluczowych momentów interwencji Ducha spowodował rozszerzenie Kościoła na pogan (Dz 10).

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa na soborach powszechnych zgodnie zwalczano poglądy niezgodne z Biblią. Między innymi potępiono błędne wyobrażenia o Istocie Boga szerzące się w gminach. Przyjęcie przez większość chrześcijan „Apostolskiego Symbolu Wiary” rozwiązuje tego typu problemy skutecznie.

„Apostolski Symbol Wiary” i „Symbol Nicejsko-konstantynopolitański” ustaliły najważniejsze prawdy wiary, aby przeciwdziałać herezjom i utrwalić w Kościele naukę apostołów i ich bezpośrednich uczniów.

Problemem spowodowanym prześladowaniami była apostazja. Zaistniała potrzeba ustalenie warunków przyjęcia z powrotem do Kościoła pokutujących apostatów. „Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów” podkreślało, że powrót do Kościoła nie może być ponownym chrztem odstępcy.

Przejściowym rozwiązaniem stała się pokuta kanoniczna w okresie od IV do VI wieku. W czasach Grzegorza Wielkiego istniały też inne formy pokuty, zbliżone do stosowanych w Kościele Katolickim aktualnie.

Nasza dobra wola, miłość wzajemna, rozsądek przyjmujący ufnie zawartą w Biblii mądrość Bożą łączą nas. Nadal jednak trwają podziały w obrębie chrześcijaństwa. W mojej opinii w drobnych grupach wyznaniowych niestety wzrastają. Dobrze, że między największymi kościołami istnieje powolny proces odwrotny, mimo że w obrębie każdego z nich następują odłączania drobnych grup. Grupy podzielają punkt widzenia przywódcy, jako jedyną „prawdziwą wiarę”. Wyjaśniono wiele odwiecznych uprzedzeń. Stwierdzono, że nie ma dogmatycznych różnic między prawosławiem a Kościołem Katolickim. Nastąpiło znaczne zbliżenie Watykanu z Patriarchatem Konstantynopolitańskim.

O wierze każdego człowieka decyduje całkowicie wolna jego wola. Wola przyjęcia woli Bożej za swoją. Tylko tak można przyjąć miłość Boga, odkupienie - zbawienie, dostąpić łaski, daru jedności zbawionych w niebie. Każdy ma prawo się potępić. To wykorzystuje szatan.

Wśród wiernych każdej monoteistycznej religii, nawet w obrębie małych wspólnot, szatan wywołuje rozłamy i pogłębia nieporozumienia wykorzystując ułomność natury ludzkiej. Walka z Bogiem polega na zwalczaniu wszystkich ludzi, nie tylko Jego wyznawców.

W działaniach ludzi dobrej woli wróg ludzkości wywołuje niepotrzebne spory o nieistotne dla dobra sprawy drobiazgi i bagatelizację rzeczy istotnych. Otwarcie na prawdę, na Ducha Świętego pozwala skutecznie unikać zasadzek złego.

Teolodzy wierni Bogu w poszukiwaniu Prawdy toczą ze sobą szczere spory o istotne szczegóły. Nieustannie badają relacje Boga z człowiekiem, ze światem, z całą rzeczywistością. Relacje te widziane są w świetle Bożego objawienia. Z upływem wieków wzrasta stopień znajomości istoty Słowa Bożego, czyli zrozumienia oczekiwań Boga względem człowieka, poznanie zamierzeń Bożej woli.

Ważne jest rozpoznanie woli Boga dotyczącej całej ludzkości. Bóg stawia przed nami konkretne zadania (w tym bardzo specyficzne dla naszych czasów). Wiara Kościoła jest zgodna ze zdrowym rozsądkiem, czyli rozumem, który dał ludziom Bóg.   Bóg - Jezus Chrystus domagał się, aby interpretacja Słowa Bożego była zgodna nie z literą Słowa Bożego, ale z duchem, z rozumem (Mt 13,19; 13,23; 15,16; 16,8; 24,15; 24,43; Mk 4,13; 4,33; 7,18; 8,17; 8,21; 12,24; 12,34; 13,14; Łk 8,10; 12,39; 24,13; 24,45; 8,43; J 13,12). Okazujemy wierność Słowu Bożemu przez miłość Boga i bliźniego (Mk 12,28-34) obejmującą również nieprzyjaciół (Mt 5,44; Łk 6,27-35; Rz 12,14-21).

---

Korzystam z Katechizmu Kościoła Katolickiego, który podaje rozumną wykładnię Słowa Bożego, popartą wielowiekową tradycją. Dogmaty dają trwałe podwaliny takiej wykładni.

Katechizm dostępny jest w Internecie, też w całości w innych formach, np. jako plik *.pdf. Można kupić jako książkę. W Watykanie jest też, ale nie po polsku.

Katechizm Kościoła Katolickiego poucza nas: Wszyscy członkowie Kościoła, łącznie z pełniącymi w nim urzędy, muszą uznawać się za grzeszników KKK 827), gdyż wynika to z naszej osłabionej i skłonnej do zła natury (KKK 405).

---

Drobne fragmenty z Katechizmu Kościoła Katolickiego

...

Aniołowie w życiu Kościoła

...

 336 Życie ludzkie od dzieciństwa¹⁸⁹ aż do zgonu¹⁹⁰ jest otoczone opieką¹⁹¹ i wstawiennictwem¹⁹² aniołów. „Każdy wierny ma u swego boku anioła jako opiekuna i stróża, by prowadził go do życia”¹⁹³. Już na ziemi życie chrześcijańskie uczestniczy - przez wiarę - w błogosławionej wspólnocie aniołów i ludzi, zjednoczonych w Bogu.
...
189 Por. Mt 18, 10.
190 Por. Łk 16, 22.
191 Por. Ps 34, 8; 91, 10-13.
192 Por. Hi 33, 23-24; Za 1, 12; Tb 12, 12-15.
193 Św. Bazyli Wielki, Adversus Eunomium (Przeciwko Eunomiuszowi), 3, 1: PG 29, 656 B.:
       „Każdy wierny ma u swego boku anioła jako opiekuna i stróża, by prowadził go do życia”.

...

405 Chociaż grzech pierworodny jest grzechem własnym każdego, to jednak w żadnym potomku nie ma on charakteru winy osobistej. Jest pozbawieniem pierwotnej świętości i sprawiedliwości, ale natura ludzka nie jest całkowicie zepsuta: jest zraniona w swoich siłach naturalnych, poddana niewiedzy, cierpieniu i władzy śmierci oraz skłonna do grzechu (ta skłonność do zła jest nazywana "pożądliwością"). Chrzest, dając życie łaski Chrystusa, gładzi grzech pierworodny i na nowo kieruje człowieka do Boga, ale konsekwencje tego grzechu dla osłabionej i skłonnej do zła natury pozostają w człowieku i wzywają go do walki duchowej.
...

Ciężka walka...

407 Nauka o grzechu pierworodnym - związana z nauką o Odkupieniu przez Chrystusa - daje jasne spojrzenie na sytuację człowieka i jego działanie w świecie. Przez grzech pierwszych rodziców diabeł uzyskał pewnego rodzaju panowanie nad człowiekiem, chociaż człowiek pozostaje wolny. Grzech pierworodny pociąga za sobą "niewolę pod panowaniem tego, który ma władzę śmierci, to jest diabła". Nieuwzględnianie tego, że człowiek ma naturę zranioną, skłonną do zła, jest powodem wielkich błędów w dziedzinie wychowania, polityki, działalności społecznej i obyczajów.

408 Konsekwencje grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych ludzi powodują w świecie, ujmowanym jako całość, stan grzeszności, który może być określony wyrażeniem św. Jana: grzech świata (J 1,29). Wyrażenie to określa także negatywny wpływ, jaki wywierają na osoby sytuacje wspólnotowe i struktury społeczne, które są owocem grzechów ludzi.

---

Mimo walki duchowej korzystającej z wolności Dzieci Bożych, czyli współdziałania Ducha Świętego z naszą wolną wolą w naszej duszy, zdarzają się chwilowe upadki - grzechy, zaniedbania, ale jesteśmy nazywani „świętymi”, bo stanowimy święty Kościół (Dz 913; 1Kor 6,1; 16,1). Przybliża to Katechizm Kościoła Katolickiego:

---

II. Kościół jest święty

823 Kościół... uznawany jest przez wiarę za niezachwianie święty. Albowiem Chrystus, Syn Boży, który wraz z Ojcem i Duchem Świętym doznaje czci jako «sam jeden Święty», umiłował Kościół jako oblubienicę swoją, siebie samego zań wydając, aby go uświęcić; złączył go też ze sobą jako ciało swoje i hojnie obdarzył darem Ducha Świętego na chwałę Bożą. Kościół jest więc świętym Ludem Bożym, a jego członkowie są nazywani świętymi.

824 Kościół zjednoczony z Chrystusem jest uświęcany przez Niego; przez Niego i w Nim staje się on również uświęcający: Uświęcenie człowieka w Chrystusie i uwielbienie Boga... jest celem wszystkich innych dzieł Kościoła. To właśnie w Kościele złożona została pełnia środków zbawienia. W nim dzięki łasce Bożej osiągamy świętość.

825 Kościół już na ziemi naznaczony jest prawdziwą, choć niedoskonałą jeszcze świętością. Członkowie Kościoła powinni dążyć do doskonałej świętości: Wyposażeni w tyle i tak potężnych środków zbawienia, wszyscy wierni chrześcijanie jakiejkolwiek sytuacji życiowej oraz stanu powołani są przez Pana, każdy na właściwej sobie drodze, do świętości doskonałej, jak i sam Ojciec doskonały jest.

826 Miłość jest duszą świętości, do której wszyscy są powołani, kieruje wszystkimi środkami uświęcenia, formuje je i do celu prowadzi.

Zrozumiałam, że skoro Kościół jest ciałem złożonym z różnych członków, to nie brak mu najbardziej niezbędnego, najszlachetniejszego ze wszystkich. Zrozumiałam, że Kościół posiada Serce i że to Serce płonie Miłością. Zrozumiałam, że jedynie Miłość pobudza członki Kościoła do działania i gdyby przypadkiem zabrakło Miłości, Apostołowie przestaliby głosić Ewangelię, Męczennicy nie chcieliby przelewać swojej krwi... Zrozumiałam, że Miłość zamyka w sobie wszystkie powołania, że Miłość jest wszystkim, obejmuje wszystkie czasy i wszystkie miejsca... jednym słowem, jest wieczna!. ^[*]

827Podczas gdy Chrystus, «święty, niewinny, niepokalany», nie znał grzechu, lecz przyszedł dla przebłagania jedynie za grzechy ludu, Kościół obejmujący w łonie swoim grzeszników, święty i zarazem ciągle potrzebujący oczyszczenia, podejmuje ustawicznie pokutę i odnowę. Wszyscy członkowie Kościoła, łącznie z pełniącymi w nim urzędy, muszą uznawać się za grzeszników.
We wszystkich kąkol grzechu jest jeszcze zmieszany z dobrym ziarnem ewangelicznym aż do końca wieków. Kościół gromadzi więc grzeszników objętych już zbawieniem Chrystusa, zawsze jednak znajdujących się w drodze do uświęcenia:

Kościół jest więc święty, chociaż w swoim łonie obejmuje grzeszników, albowiem cieszy się nie innym życiem, jak życiem łaski; jeśli jego członki karmią się nią, uświęcają się, jeśli zaś odwracają się od niej, obciążają się grzechami i winami, które stoją na przeszkodzie w rozszerzaniu się jego promiennej świętości. Dlatego Kościół cierpi i czyni pokutę za te grzechy, mając władzę uwalniania od nich swoich synów przez Krew Chrystusa i dar Ducha Świętego. ^[*]

828 Kanonizując niektórych wiernych, to znaczy ogłaszając w sposób uroczysty, że ci wierni praktykowali heroicznie cnoty i żyli w wierności łasce Bożej, Kościół uznaje moc Ducha świętości, który jest w nim, oraz umacnia nadzieję wiernych, dając im świętych jako wzory i orędowników. W ciągu całej historii Kościoła w okolicznościach najtrudniejszych święte i święci byli zawsze źródłem i początkiem odnowy. Istotnie, świętość Kościoła jest tajemniczym źródłem i nieomylną miarą jego apostolskiego zaangażowania oraz misyjnego zapału.

...

...
Artykuł ósmy
GRZECH

I. Miłosierdzie i grzech

1846 Ewangelia jest w Jezusie Chrystusie objawieniem miłosierdzia Bożego dla grzeszników. Anioł zwiastuje Józefowi: „Nadasz (Mu) imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów" (Mt 1, 21). To samo można powiedzieć o Eucharystii, sakramencie Odkupienia: „To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów" (Mt 26, 28).

1847 „Bóg stworzył cię bez ciebie, ale nie zbawia cię bez ciebie”. Przyjęcie Jego miłosierdzia wymaga od nas uznania naszych win. „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości” (1 J 1, 8-9).

...

1859 Grzech śmiertelny wymaga pełnego poznania i całkowitej zgody. Zakłada wiedzę o grzesznym charakterze czynu, o jego sprzeczności z prawem Bożym. Zakłada także zgodę na tyle dobrowolną, by stanowił on wybór osobisty. Ignorancja zawiniona i zatwardziałość serca nie pomniejszają, lecz zwiększają dobrowolny charakter grzechu.

1860 Ignorancja niedobrowolna może zmniejszyć winę, a nawet uwolnić od ciężkiej winy. Nikt jednak nie powinien lekceważyć zasad prawa moralnego, które są wypisane w sumieniu każdego człowieka. Impulsy wrażliwości, uczucia mogą również zmniejszyć dobrowolny i wolny charakter winy, podobnie jak naciski zewnętrzne czy zaburzenia patologiczne. Grzech popełniony ze złości, w wyniku świadomego wyboru zła jest najcięższy.

1861 Grzech śmiertelny jest - podobnie jak miłość - radykalną możliwością wolności ludzkiej. Pociąga on za sobą utratę miłości i pozbawienie łaski uświęcającej, to znaczy stanu łaski. Jeśli nie zostanie wynagrodzony przez żal i Boże przebaczenie, powoduje wykluczenie z Królestwa Chrystusa i wieczną śmierć w piekle; nasza wolność ma bowiem moc dokonywania wyborów nieodwracalnych, na zawsze. Chociaż możemy sądzić, że jakiś czyn jest w sobie ciężką winą, powinniśmy sąd nad osobami powierzyć sprawiedliwości i miłosierdziu Bożemu.

...

Mamy Katechizm dostępny w Internecie. Vatican.va też publikuje Katechizm. Niestety brak wersji polskiej, brak polskiego kompendium.😒
Cieszy, że jest dostępne w językach znacznie mniejszych narodów niż nasz😊 - zmobilizuje to rodaków do nauki języków obcych!

Skoro Kościół jest powszechny, może w Polsce, która ma być przykładem, przykład innych jest drogą uzdrowienia Kościoła?
Wzory czerpać możemy z tych najmniejszych grup, rozproszonych na wielkich obszarach wspólnot, najgorliwszych, cierpiących za wiarę!
Podkreślanie, jakim to wspaniałym i świętym narodem jesteśmy, służy złej sprawie - demobilizuje (←patrz: „Cytaty”←w linku).

Jezus bardzo Kocha swój naród, ale tego nie manifestował, nie schlebiał, podkreślał, że zagłada czeka naród, jeśli się nie zmieni.