*|🔝góra↑| 👈↩ | 🏡 | Święci | Paruzja | zło | walka | cel | wiara |♣ nadzieja ♣|♥ miłość ♥|♥ miłosierdzie ♥| iskra | radość |♣ 🌿 ♣| modlitwa | grzech | 👹 | W |*Czasem ogarnia nas nostalgia. Czym jest nostalgia? Zazwyczaj wierzący uważają, że utraconą, wspaniałą ojczyzną człowieka był opisany w Biblii raj.
Czy rzeczywiście nostalgia duszy ludzkiej jest tęsknotą za utraconym rajem? Wystarczy spojrzeć na słowa starochrześcijańskiego Exsultetu: „O, zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa! O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!”, by podważyć taki pogląd. Zwłaszcza gdy podejdziemy do zagadnienia z punktu współczesnej wiedzy o historii ludzkości, tęsknota za tamtym, pierwotnym rajem wydaje się naiwnym sentymentalizmem. Owszem, człowiek w raju bez wysiłku miał wszystko to, co niezbędne do zdrowego wygodnego życia, nie odczuwał żadnego dyskomfortu, zagrożenia i jego więzi z Bogiem nie zakłócał jeszcze żaden grzech. Raj (czyli początkowe „cieplarniane warunki” dla ludzi) był jednak na tej ziemi, raj nie był Królestwem Niebieskim. Raj wiedzie, poprzez popełniony w nim grzech Adama i Ewy, do Królestwa Jezusa Chrystusa, ale jest tylko pierwszym etapem, jednym z wielu, w drodze do końcowego, wiecznego, niezmąconego już niczym, prawdziwego szczęścia ludzkości z Bogiem. Kardynał Ratzinger w 1983 roku powiedział, że pragnień człowieka nie mogą zaspokoić rzeczy skończone, człowiek powinien być „jak Bóg”, upodobnić się do Boga, dostąpić przebóstwienia.
Bóg stworzył człowieka, aby podzielić się z nim szczęściem Trójcy. Człowiek tęskni za szczęściem. Nie potrafi zazwyczaj jasno określić, czym wg niego jest szczęście. W całym swym życiu poszukując szczęścia błądzi, gdy nie wie czego szuka. Bardzo proste zdanie „Człowiek szuka miłości, bo w głębi serca wie, że tylko miłość może uczynić go szczęśliwym.” świętego Jana Pawła II zawiera głęboką myśl. Szczęście, do którego Bóg stworzył człowieka, jest miłością.
Dlatego ojciec kłamstwa - diabeł, od tysięcy lat czyni ogromne wysiłki, aby zdewaluować pojęcie miłości, doprowadza do nadużywania w językach ludzi, do kaleczenia pojęcia miłości. Stwarza pozory, że nie można pogodzić duszy z ciałem. Wykorzystuje fakt, że nasze ciało jest słabe (Marka 14,38 oraz Mateusza 26,41). Stara się przed nami ukryć prawdę, że Jezus łącząc naturę ludzką z Boską wskazał i otworzył drogę do szczęścia. Sieje szatan zwątpienie pragnąc zniszczyć nadzieję, wiarę, ale najbardziej atakuje miłość.
Bogu dzięki za encyklikę Benedykta XVI DEUS CARITAS EST. Pełnię szczęścia znajdzie ludzkość, zjednoczona przez Boga doskonałą miłością w Królestwie Bożym, dopiero po definitywnym zniszczeniu wszelkiego zła, zwłaszcza tkwiącego w każdym z nas.
Bóg Stworzyciel, Jego Miłość jest ojczyzną, za którą odczuwa nostalgię dusza ludzka. Miłość Boża przejawia się w nieograniczonym Miłosierdziu. Jezus św. Faustynie wskazał cel: Jeszcze nie jesteś w ojczyźnie, więc idź wzmocniona Mą łaską i walcz o królestwo Moje w duszach ludzkich, a walcz jak dziecię królewskie, i pamiętaj, że prędko miną dni wygnania, a z nimi i możność zbierania zasług na niebo. Spodziewam się od ciebie (…) wielkiej liczby dusz, które będą przez wieczność całą wysławiać miłosierdzie Moje (Dz. 1489). Aby ludzkość osiągnęła ojczyznę potrzebna jest doskonałość, którą umożliwi dopiero Paruzja, bo zanim nie nastąpi żniwo, nie można pozbyć się kąkolu nie niszcząc zboża. Potrzebne jest nawrócenie, ale jak podkreślił w 1983 roku kard. Ratzinger, samodzielnie nie jesteśmy w stanie nawrócić się, to Bóg nas nawraca! „Nawrócenie nie jest samorealizacją człowieka, …” „Wiara i miłość nie zmierzają do posiadania. Są wyborem wzajemnej miłości i majestatu prawdy.” (J. Ratzinger, „Chrystus i Jego Kościół”, eSPe, Kraków 2005. str. 168) „Nawrócenie jest pójściem za Jezusem, nawrócenie jest miłością, nawrócenie jest wyzbyciem się autonomii i otwarciem na łaskę. Prawo i łaska nie przeciwstawiają się sobie, w istocie rzeczy oznaczają to samo.” (str. 175). Ale Bóg niewyobrażalnie poważnie traktuje naszą wolną wolę i ze względu na poszanowanie naszej wolności nie może nawrócić nas, jeżeli tego nie chcemy. Nawrócenie jest życiem w wolności dziecka Bożego, współdziałaniem naszej woli z Duchem Świętym, który mieszka w naszej duszy.
Teologia Benedykta XVI bardzo trafnie diagnozuje bezbożność, jako główną chorobę naszych czasów, ale jednocześnie wskazuje, że jest nadzieja, bo nawrócenie jest drogą wyjścia z pozornie beznadziejnych sytuacji.