*
|↓dół🗏| 👈↩ | 🏡 | Święci | Paruzja | zło | walka | cel | wiara |♣ nadzieja ♣|♥ miłość ♥|♥ miłosierdzie ♥|♥ iskra ♥| radość |♣ 🌿 ♣|
modlitwa | grzech | 👹 | Wykaz |*
„Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł. Pokusa nie nawiedziła was większa od tej, która zwykła nawiedzać ludzi. Wierny jest Bóg i nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść, lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże sposób jej pokonania abyście mogli przetrwać.” (1Kor 10,12-13)
Dwie z czterech Ewangelii zawierają modlitwę „Ojcze Nasz”. Uwzględniając prawdę, że Bóg nikogo nie kusi, końcowe wersety „Ojcze Nasz” w Biblii Tysiąclecia przetłumaczono:
«... i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie.» (Łukasza 11,4)
«... i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!» (Mateusza 6,13)
W dotychczas używanym tekście modlitwy „Ojcze Nasz” mamy jednak fragment: „I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego”. Tekst ten ma wielowiekową historię. Ewangeliści zapisali teksty Ewangelii w grece koine. Istniała konieczność oddania sensu oryginalnych semickich wypowiedzi Jezusa w koine (niezapisane oryginalne były w języku aramejskim, być może nawet w hebrajskim).
Ks. prof. Mirosław Stanisław Wróbel wyjaśnia jak pojawił się w „Ojcze Nasz” zwrot typu „nie wódź nas na pokuszenie” w większości języków. W tłumaczeniu na koine powstała dwuznaczność (próba albo pokusa), w tłumaczeniu na łacinę nastąpiło zawężenie do „pokusy”. Łacina przez wieki była oficjalnym językiem zachodniego Kościoła. Z łacińskiej Wulgaty dokonywano przekładów na języki nowożytne. Z łacińskiego „Pater Noster” trafiło „et ne nos inducas in temptationem” do narodowych tekstów modlitwy.
Na razie nie planuje się w polskim „Ojcze Nasz” zmiany podobnej do francuskiego przekładu.